In de grote steden van Georgië zijn er voorzichtig positieve ontwikkelingen zichtbaar. Dierenwinkels en dierenartsen zijn in opkomst, en steeds meer mensen wandelen met hun huisdieren. Dat zijn tekenen dat het bewustzijn over dierenwelzijn groeit. Vooral de jongere generatie toont zich empathisch en zorgzaam tegenover dieren.

Toch gaat de vooruitgang veel te langzaam. Als we het dierenleed écht willen verminderen, moet het tempo omhoog. En de uitdagingen blijven groot.

Veel mensen hebben het financieel zwaar. Zelfs in de steden is het lastig om een huisdier goed te verzorgen. De invoering van een belasting op het houden van dieren heeft het voor veel mensen moeilijker gemaakt om huisdieren te blijven verzorgen. Uit angst voor de kosten worden sommige dieren achtergelaten.

In landelijke gebieden is de situatie nog schrijnender. Daar bestaan geen voorzieningen voor honden – geen speelplekken, geen basiszorg. Het idee van dierenwelzijn is er voor velen nog onbekend. Het gedrag van zwerfhonden – zoals blaffen of het zoeken naar voedsel – wordt soms verkeerd geïnterpreteerd, wat leidt tot harde reacties. Dit komt vaak voort uit onbegrip en gebrek aan informatie over dieren.

Een hardnekkig probleem is het langdurig aan de ketting houden van honden. In sommige huishoudens worden honden nog gezien als waakhond of decoratie, zonder dat men zich bewust is van hun lichamelijke en geestelijke behoeften. Ze krijgen dag en nacht nauwelijks bewegingsvrijheid, ongeacht het weer. Dit veroorzaakt onnodig fysiek en mentaal leed.

Daarbij ontbreekt het aan betrouwbare cijfers. Er zijn geen actuele statistieken over het aantal zwerfhonden in het land. Niemand weet hoeveel er min of meer worden gevoed door buurtbewoners, en hoeveel er volledig aan hun lot zijn overgelaten.

Wat wél duidelijk is: de wet biedt momenteel weinig bescherming. De bestaande dierenwelzijnswet biedt op papier bescherming, maar de handhaving blijkt in de praktijk een uitdaging. Verschillende organisaties wijzen op het gebrek aan toepassing en effectiviteit.